Browsing by Issue Date, starting with "2011-04-13"
Now showing 1 - 4 of 4
Results Per Page
Sort Options
- Rehabilitación del Convento de San Francisco de Pontevedra en una biblioteca socialPublication . Novoa Fernández, Eloy; Brochado, Rui; Correia, RuiEste trabajo de proyecto consiste en la realización de una biblioteca social en Pontevedra. Para ello, se actuará en uno de los edificios más emblemáticos de la ciudad: El convento de San Francisco. La propuesta surge con la necesidad de establecer una biblioteca que cumpla con las necesidades requeridas por la población pontevedresa, junto con el interés y atractivo que conlleva la rehabilitación de una construcción con la imponencia, misticidad y simbolismo, la cual se ha deteriorado gravísimamente por culpa de intervenciones mal estructuradas. La estrecha relación entre la cultura y las diferentes órdenes monacales a lo largo de la historia, hace fácil conocer la línea por la que se debería orientar el proyecto, pero al ser un convento franciscano esta situación no es tan patente. A pesar de que los objetivos e ideales de las diferentes órdenes sean comunes, los franciscanos fueron pioneros en varios aspectos (junto con los benedictinos). Uno de ellos es la localización de sus construcciones dentro de las propias ciudades para estar más cercanos a los fieles y de esta forma facilitar la difusión de sus creencias. Esto gesto favorece al nacimiento de una esencia “social” dentro de esta orden, llegando a convertir parte del programa del monasterio en zonas de acceso público. Algunas teorías afirman que las bibliotecas están a punto de desaparecer debido a la mayor presencia de los medios digitales en la vida cotidiana. Las bibliotecas siempre fueron equipamientos relacionados fuertemente con la cultura. La importancia de introducir un elemento innovador se hace fundamental para evitar que la tan buscada recuperación de la esencia de San Francisco se convierta en un objetivo fallido. Después de analizar e investigar sobre bibliotecas y la orden franciscana, se decide aprovechar las características más importantes de estas y se opta por proyectar una “Biblioteca Social”. Se rescata la parte cultural de las bibliotecas abarcando un espectro más extenso, con la inclusión de talleres para bellas artes (teniendo en cuenta que es la única facultad que permanece en el casco histórico) o fotografía, y añadiendo el componente social franciscano, privatizando el programa por pisos, siendo así el piso cero el más orientado al público general ofreciendo todos los servicios fuera de las funciones habituales de las bibliotecas dándole así el carácter innovador que se busca en la biblioteca social, ofreciendo algo más que un edificio de préstamo y consulta de libros. Además este edificio favorece su utilización al introducir en él un servicio educativo que permite que la biblioteca sea utilizada por todas las franjas etarias. Una de las decisiones que se tomaron fue la de unificar los patios creando una zona verde interior que favorece el descanso y una zona de comunicaciones verticales que comunique todas las plantas del edificio y creando dos entradas principales. En todo momento se ha buscado la simplicidad del lenguaje arquitectónico franciscano a la hora de buscar la materialidad y forma evitando sobrecargar los espacios.
- Vontade : centro de discapacitados, A Rocha, TomiñoPublication . Pérez Souto, Alexandre; Brochado, Rui; Correia, RuiNesta Tese de Disertación optouse por un “TRABALLO DE PROXECTO” na área da arquitectura. Ten por obxecto a elaboración dun Centro para persoas discapacitadas físicas ou sensoriais, emprazado na zona de A Rocha (Tomiño). Trátase dun equipamento necesario, non so para o Concello, senón tamén para toda a comarca. Por este motivo será ocupado pola Asociación de discapacitados do Baixo Miño (Vontade). A Rocha sitúase sobre un pequeno montículo preto do principal núcleo urbano de Tomiño. Trátase dunha zona frecuentada por veciños de todas partes do concello debido a que existen equipamentos no que se ofrecen servizos a todo o municipio (centro de día, centro de saúde, policía local, casa da cultura…). Deste xeito, dáse un importante fluxo de persoas de diferentes partes do municipio. Unha das principais carencias que teñen os centros deste tipo é falta de relación entre os seus usuarios e a cidadanía en xeral, na práctica apenas existe convivencia entre usuarios e funcionarios. Polo tanto, estase no camiño oposto ao obxectivo fundamental: a plena integración das persoas con discapacidade. Neste sentido, é importante a implicación das empresas do entorno, as que crean máis postos de traballo, entre as que destaca o sector da planta ornamental. Deste TRABALLO DE PROXECTO destácanse dous aspectos fundamentais: a parte social e a parte sustentable. No primeiro caso, poténciase a relación usuario sociedade tendo en conta as principais actividades económicas do entorno (relacionadas co cultivo de planta ornamental). Éstas son desenvolvidas no centro para formar aos usuarios e para que poidan vender os seus propios produtos á poboación. Ademais deste servizo de ventas, e tendo en conta a localización do Centro nunha zona de equipamentos públicos na que se concentra gran cantidade de persoas, tamén se crea unha cafetería e unha ampla zona de lecer con xardíns. O obxectivo fundamental é que as persoas acudan ao Centro e se relacionen cos usuarios. No segundo caso, o Centro conta cun conxunto de solucións sustentables adaptadas as súas características e necesidades como pode ser: unha estrutura deseñada co concepto de masa térmica, o aproveitamento de augas pluviais para o sistema de rego (xardín e invernadoiro), o uso de paneis solares para solo radiante, o aproveitamento dos materiais da fachada para a creación de electricidade ou a optimización da iluminación e ventilación natural a través de patios interiores axardinados. Na concepción do Centro foi aplicado o principio de “Deseño universal”. Éste é fundamental nun Centro de discapacitados, xa que unha parte significativa dos seus usuarios son persoas con mobilidade reducida. Deste xeito, poden desprazarse con autonomía, seguridade e comodidade tanto en zonas interiores como exteriores. Ademais da accesibilidade, tamén se tivo unha especial preocupación pola funcionalidade e a luminosidade do edificio, co fin de mellorala confortabilidade dos seus utilizadores.
- Reabilitação do Teatro Valadares em CaminhaPublication . Santos, Patrick Gomes dos; Brochado, Rui; Correia, RuiNo âmbito da realização do Projecto de Dissertação foi desenvolvida uma investigação e proposta de reabilitação para o Teatro Valadares localizado na vila de Caminha. O trabalho de investigação centra-se na análise do desenvolvimento dos teatros em geral, análise de projectos de reabilitação realizados em contextos semelhantes e um intensivo estudo do local. Numa primeira fase a análise centra-se no estudo da evolução dos teatros, realizando um estudo que permite perceber os diversos períodos que afectaram a constituição base do teatro até aos dias de hoje. A composição dos teatros clássicos é fundamental no estudo de uma reabilitação, trata-se da base para qualquer trabalho de conservação permitindo perceber de forma clara o funcionamento de todo o espaço permitindo elabora bases para a implementação de novos conceitos e novas ideias na definição dos espaços. A introdução de conceitos como “Espaço Cénico” no exterior da sala de espectáculo é fundamental na definição de novos espaços inovadores criando uma maior relação entre o edifício, o espaço e a utilização desse mesmo espaço. Numa segunda fase da análise é realizado um estudo através da realização de fichas que irão incidir sobre três projectos de reabilitação. Este estudo permite perceber o tipo de intervenção realizado na actualidade no contexto do teatro clássicos ou reabilitações. Estas fichas permitem uma análise ao nível do programa, componentes técnicos e organização, criando uma base de apoio para a concretização da proposta a apresentar para o projecto de reabilitação. Numa terceira fase é realizado um estudo do local e edifício a intervir. Este estudo irá permitir trabalhar o edifico integrado numa malha urbana muito característica (Centro Histórico) e ao mesmo tempo definir um projecto de reabilitação que irá apresentar uma componente de intervenção na organização de alternativas às dinâmicas actuais. O edifício a intervir apresenta características muito próprias, desde logo, o facto de se tratar de uma adaptação de um edifício comercial e habitação a função de teatro, criando no interior todas as condições necessárias ao seu funcionamento. A percepção do edifício é fundamental no acto de reabilitar, de forma a perceber qual o limite da intervenção, e até onde se deve alterar ou manter um determinado elemento. Este equilíbrio entre alteração e manutenção representa um dos grandes desafios da reabilitação sendo neste projecto clara a alteração de uma parte do edifício de forma a compor o teatro, redefinindo a estrutura clássica que o caracteriza, sendo que as diversas alterações a realizar apresentam uma inovação muito própria na caracterização do espaço. A elaboração do projecto tem por base a investigação e conclusões, de onde surgiram as bases para a elaboração do conceito base para a concepção do projecto. O projecto pretende recuperar um espaço de grande valor para a população local, integrando este espaço numa nova dinâmica de reabilitação de todo o Centro Histórico e inovando no acto de reabilitar um teatro clássico sem perder a identidade do edifício.
- Arquitectura doméstica de Louis I. Kahn (1951-1974)Publication . Millán Seráns, Manuel Antonio; Viana, David LeiteNa década de 1940, arquitectos como Louis I. Kahn, juntamente com outros autores seus contemporâneos, introduziram no Movimento Moderno o tema da "monumentalidade" - expressão divergente da do modernismo funcionalista então estabelecido, o qual havia relegado a arquitectura doméstica para planos secundários. A partir do final da 2.a Guerra Mundial, no âmbito de um outro contexto sociopolítico, fica evidente que as bases do Movimento Moderno de pendor funcionalista eram insuficientes enquanto resposta e expressão da sociedade então emergente. O arquitecto Louis I. Kahn (que até então havia focado o seu empenho profissional predominantemente centrado no desenvolvimento de arquitectura residencial funcional) entende que este enquadramento conceptual e de vocabulário arquitectónico não permitia já a cabal expressão de ideias não apenas vinculadas à racionalidade, mas também ao empirismo e ao pragmatismo, que começavam a marcar o contexto teórico de revisionamento do Movimento Moderno. O reconhecimento destas novas circunstâncias fez com Kahn redireccionasse os seus esforços no sentido do desenvolvimento de projectos monumentais e institucionais - obras que acabariam por definir a trajectória projectual deste arquitecto, estabelecendo-o enquanto figura-chave para a História da Arquitectura Moderna. A valorização outorgada à sua carreira centra-se ainda, principalmente, sobre as obras de carácter institucional, educativo, governamental, religioso ou cultural, sendo dado particular protagonismo a edifícios que reúnam aspectos de "lugar de encontro" ou de cariz "monumental". Esta atenção para com projectos de maior escala não implicou, por parte de Kahn, a cessação do desenvolvimento de projectos domésticos - continuou a desenhar esta arquitectura ao mesmo tempo que consolidava uma linguagem própria para as suas obras monumentais. A perspectiva, quase exclusiva, que se centra na consubstanciação dos projectos de grande escala de Kahn, como se verifica comummente até à actualidade por parte da teoria e da crítica da arquitectura, tem limitado percepções mais amplas e plurais do trajecto profissional deste arquitecto, revelando antes uma evolução com múltiplos "saltos" de linguagem e sensibilidade - promovendo-se assim uma percepção fragmentada do percurso trilhado por Kahn ao longo da sua produção teórica e prática. Esta tese propõe estudar a Arquitectura Doméstica de Louis I. Kahn (1951-1974), a partir dos tempos que passou na “American Academy” em Roma, até à sua morte. O estudo põe a questão se se pode considerar os seus projectos domésticos como precursores da linguagem dos seus projectos de maior escala (monumentais e institucionais). A partir deste objectivo central, a dissertação explora as obras domésticas que "preenchem" os vazios da produção teórica e tectónica do arquitecto, com a intenção de se estabelecer um vínculo directo e precursor entre os projectos de menor escala e os de maior escala. Dá-se, assim, resposta à problemática transversal à dissertação, para além de se incrementar o reconhecimento da Arquitectura Doméstica deste autor através da análise crítica dos casos-de-estudo - revalorizando a arquitectura de pendor doméstico de Kahn como chaves para compreender o seu pensamento e percurso projectual.